رادمهر

...

بعد از کلی عکس انداختن و شیطنت کردن یه حموم داغ کلی بهمون چسبید... اینم حوله جدیدته آخه اون قبلی که مال نوزادیت بود دیگه برات کوچیک شده بود...   ...

عجب جمعه پرباری بود... هر دومون خسته نباشیم... مرسی که برای من و موبایلم این همه ژست خوشگل گرفتی... اینجا نشوندمت تو صندلی غذات که آآآااااااااام بخوری...نوش جونت عزیزترینم ...

من جمعه خیلیییییی کار داشتم..... بابا جونم خونه نبود و من دنبال یه راه باحال می گشتم برای اینکه سر تو رو گرم کنم و خودم برم با سرعت نور کار کنم که یاد عمو pooh مهربون افتادم... دستش درد نکنه یه یه ربعی به داد من رسید.........   ...

خب بازیت تموم می شه چرا این مدلی می یایی پایین، اگه من اونجا نبودم چی؟... یکی نیست به من بگه مگه تو مادر نیستی خوب برو بگیرش، ول کن عکس انداختنو     ...

پسرم این توپ محبوب توئه... خیلیییییییی دوستش داری. این توپه یه جریان جالب داره، از اونجایی که من خیلی لپ لپ و تخم مرغ شانسی و این جور چیزا دوست دارم... بابا جون هر چند وقت برام یه دونه می خره  یه دفعه از توی همینا دو تا توپ بادی (یکی قرمز و یکی نارنجی ) دراومد که ما بادش کردیم و گذاشتیمیش کنار و گفتیم باشه تا صاحبش بیاد و حالا تو اومدی و عاشق این دوتا شدی... اینی که داری باهاش بازی می کنی یکی از همون دوتاست: ...

رادمهرم امروز داره یه بارون ناز می یاد... صبح که داشتم می اومدم داشتی بیسکوییت مادر می خوردی و می خندیدی و مثل همیشه اممممممممم بههههههههههه ... تو چشمای نازت که نگاه می کنم یه دنیا عشق می بینم و شادی کودکانه ... دلم می خواد مثل یه کوه بایستم جلوت تا مبادا چیزی توی این دنیا اون خنده های قشنگ رو حتی برای لحظه ای ازت بگیره... وقتی کنارم نیستی همه اش فکر کنم الان خوبی... شادی... داری می خندی یا نه.... چقدر مادر بودن سخته... خیلییییییییی سخته ... نفسم به نفست گره خورده... تمام روز به این امید کار می کنم که بیام خونه و با تمام وجودم بغلت کنم... این دیگه چه مدلی از عشقه.... نه منطق می فهمه نه حرف حساب... حتی وقتی کنارتم هم دلم برات تنگ می ش...

...

...

...